Το γλαύκωμα αποτελεί νόσο του οπτικού νεύρου και συνδέεται με την εσωτερική πίεση του ματιού. Το οπτικό νεύρο είναι υπεύθυνο για τη μεταφορά εικόνων στον εγκέφαλο και θα μπορούσε να παρομοιασθεί με ένα ηλεκτρικό καλώδιο που περιέχει μεγάλο αριθμό μικρών συρμάτινων ινών (νευρικές ίνες). Στο γλαύκωμα, οι νευρικές αυτές ίνες παθαίνουν βλάβη δημιουργώντας τα λεγόμενα "τυφλά σημεία". Ειδικότερα, εντος του οφθαλμού ρέει ένα καθαρό υγρό (υδατοειδές), το οποίο ανά διαστήματα αποχευτεύεται, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ομαλή ροή εντός του οφθαλμού.

Στο γλαύκωμα, λόγω κάποιας "βλάβης" του αποχετευτικού συστήματος, εμποδίζεται η σταθερή ροή και αυξάνεται η εσωτερική πίεση του ματιού, δημιουργώντας τοπικές βλάβες κατά μήκος του οπτικού νεύρου. Ανάλογα με την έκταση και τα αίτια αυτής της βλάβης έχουμε και τους αντίστοιχους τύπους γλαυκώματος και συμπτωμάτων.

Ποιοί είναι οι διαφορετικοί τύποι γλαυκώματος;

1. Γλαύκωμα χαμηλής πιέσεως: οφείλεται σε μείωση αγγειακής διηθητικής πιέσεως στην κεφαλή του οπτικού νέυρου.
2. Γλαύκωμα ανοικτής γωνίας: είναι η πιο συχνά απαντώμενη μορφή γλαυκώματος (1/200 άτομα > 40 ετών), κληρονομικής φύσης και οφείλεται στη γήρανση. Με την πάροδο των ετών η αποχετευτική οδός μειώνεται συνεχώς και αυξάνεται σταδιακά η εσωτερική πίεση.
3. Δευτεροπαθές γλαύκωμα: εμφανίζεται συνήθως μετά απο φλεγμονές, τραύματα, χρόνια φαρμακευτική αγωγή, κτλ.
4. Συγγενές γλαύκωμα: εμφανίζεται σε 1/10000 γεννήσεις με ιδιαίτερη συχνότητα στα αγόρια (65%).
5. Γλαύκωμα κλειστής γωνίας: εμποδίζεται η ροή του υδατοειδούς υγρού, ως αποτέλεσμα απόφραξης της γωνίας από την περιφερική ίριδα. Προσβάλλει 1/1000 άτομα άνω των 40 ετών με αναλογία 4/1 γυναίκες /άνδρες.

Ποιά είναι τα συμπτώματα;
Δυστυχώς, το ανησυχητικό με αυτήν την πάθηση είναι ότι στα αρχικά στάδια εξελίσσεται χωρίς να εμφανίζει  κάποιο σύμπτωμα στον ασθενή. Επειδή ο ασθενής δε γνωρίζει ότι πάσχει από γλαύκωμα, η ασθένεια προχωρά και μόνο όταν προκληθούν προβλήματα στην όραση, καταφεύγει στον θεράποντα ιατρό του με κύριο σύμπτωμα την απώλεια της περιφεριακής όρασης.

Για το λόγο αυτό, το ενδιαφέρον των επιστημόνων και της τεχνολογίας έχει επικεντρωθεί στην πρώιμη διάγνωση του γλαυκώματος δηλ όταν τα οπτικά πεδία είναι ακόμη φυσιολογικά. Η πρόληψη κατά του γλαυκώματος είναι πολύ σημαντική και πραγματοποιείται με τον έλεγχο των οπτικών πεδίων και με την παχυμετρία κερατοειδούς και GTX. Άτομα με ιστορικό γλαυκώματος στην οικογένεια θα πρέπει να ελέγχονται μια φορά το χρόνο προληπτικά από τον οφθαλμίατρό τους.

Ομάδες υψηλού κινδύνου: ασθενείς μύωπες, διαβητικοί, ασθενείς με καρδιαγγειακά προβλήματα, ηλικιωμένοι άνω των 60 ετών.

Διαθέσιμες θεραπείες
Κατά κανόνα, η βλάβη που προκαλείται από το γλαύκωμα είναι μη αναστρέψιμη. Οφθαλμικές σταγόνες, χάπια, και λέιζερ ή χειρουργικές επεμβάσεις χρησιμοποιούνται για την πρόληψη ή την καθυστέρηση περαιτέρω βλάβης.

1. Φαρμακευτική Αγωγή: Το γλαύκωμα συνήθως ελέγχεται με οφθαλμικές σταγόνες που λαμβάνονται πολλές φορές την ημέρα, ενίοτε συνδυασμό με χάπια. Αυτά τα φάρμακα μειώνουν την ενδοφθάλμια πίεση, είτε καθυστερώντας την παραγωγή του υδατοειδούς υγρού στο εσωτερικό του ματιού, είτε βελτιώνοντας τη ροή από την αποχετευτική γωνία.
2. Χειρουργική με Laser: Aποτελεί μια ασφαλή και ανώδυνη μέθοδος που ενδείκνυται σε ορισμένους τύπους γλαυκώματος και συνήθως αποτελεί συμπλήρωμα της φαρμακευτικής αγωγής.
3. Επεμβατική Χειρουργική: Πραγματοποιείται, αν οι δύο προηγούμενες θεραπευτικές αγωγές αποτύχουν, ή και νωρίτερα, αν ο γιατρός το κρίνει σκόπιμο. Συνήθως επεμβαίνουμε, όταν η πίεση του ματιού δεν ρυθμίζεται με φάρμακα και laser και όταν παρόλη τη θεραπεία υπάρχει επιδείνωση της κλινικής κατάστασης. Με την χειρουργική επέμβαση επιτυγχάνεται η καλύτερη διέλευση υγρού του ματιού μέσω ενός ανοίγματος που δημιουργείται.